Dla młodych nauczycieli...

Jak dzięki tym prostym trikom szybko zapanować nad agresywnymi uczniami

i zacząć w końcu żyć normalnie - bez nerwów i codziennej, psychicznej szarpaniny. 

Dołącz do 1100 słuchaczy kursu.  

Co znajdziesz w tym kursie?

👉Krok po kroku, jak zachowywać się w sytuacji odmowy wykonania polecenia.

👉Zobaczysz, jak przełamać sprzeciw ucznia odpowiednio tonując głos i wykorzystując pewne gesty.

👉Pozbędziesz się zewnętrznych oznak słabości (te zachowania ośmielają młodzież do zachowań buntowniczych).

👉Otrzymasz sprawdzoną formułę wydawania poleceń, która działa na większość uczniów.

👉Odkryjesz pewien szybki sposób na wzmocnienie własnego autorytetu. 

👉Poznasz dwa podstawowe błędy w rozmowach z uczniami, które niszczą Twój autorytet.

👉Rozpoznasz zbliżający się bunt po mikrogestach, zachowaniach mimicznych i sposobie wyrażania się uczniów.  (Są to rzeczy dla większości niedostrzegalne.)

👉 Sekret charyzmatycznego wydawania poleceń uczniom.

👉Odkryjesz trzy zakamuflowane formy buntu, które spostrzegają tylko nieliczni.

👉Zrozumiesz, dlaczego nie możesz pozwolić, aby uczniowie wygłaszali głośno opinie na Twój temat (nawet pozytywne!)

👉Zdziwisz się, jak wszelkie okazywanie słabości przez nauczyciela wykorzystywane jest przez aroganckich uczniów. 

👉Zobaczysz, jak wychowankowie próbują niepostrzeżenie przejąć kontrolę nad rozmową.  

👉Nauczysz się zwracać do swoich uczniów  odpowiednim tonem, wzbudzającym respekt (szybko przekonasz się, że to działa).

👉Znajdziesz odpowiedź na pytanie: czy polecenia ma być długie (szczegółowe) czy krótkie?

👉Otrzymasz do ręki strategię postępowania (krok po kroku) w przypadku buntu klasy.

👉 Zobaczysz jakich zachowań oraz zwrotów unikać, aby nie zostać uznanym przez uczniów za osobę słabą psychicznie.

👉Odkryjesz specyficzny sposób zwracania się do przywódców klasowych. Dzięki temu osłabisz ich negatywny wpływ na grupę.

👉Nauczysz się odpowiednio reagować w sytuacji, gdy uczniowie "mszczą się" za jedynki lub nagany.

👉Poczujesz, jak to jest znaleźć wreszcie sposób na klasowego łobuza, rozbijającego tok lekcji. 

👉Poznasz 7 typów szkolnych buntowników oraz nauczysz się zwracać do nich w specyficzny sposób.

Masz dość poniżania przez uczniów?

Czy nie jest tak, że codziennie denerwujesz się , bo uczniowie nie reagują na Twoje polecenia.

Przypomnij sobie, ile razy irytowałaś się i podnosiłaś głos i to bez żadnego efektu?

Jak czujesz się, gdy grupka cwaniaczków naśmiewa się z Ciebie w trakcie dyżuru na korytarzu?

Czy nie jest tak, że gdy zwracasz im uwagę, to udają, że nie wiedzą o co chodzi?

Co gorsze, zaczyna utrwalać się opinia, że „sobie nie radzisz”.

Koleżanki mają pretensję, że rozpuszczasz im klasę!

Sytuacja robi się poważna, gdy wychodzisz z uczniami na wycieczkę.

Przebiegają przez ulicę w niedozwolonym miejscu. Brak posłuchu sprawi, że w końcu ktoś wpadnie pod samochód!

Według prawa odpowiesz za brak należytej opieki.

Wyobraź sobie, jakie konsekwencje czekają Twoją rodzinę?

Ale nie jest jeszcze za późno.

Ten problem da się rozwiązać.

Byłem bezradny, a oni śmiali się ze mnie

Kiedyś czułem się podobnie. Uczniowie mnie nie słuchali. 

Gdy przed laty rozpoczynałem pracę w szkole przeżyłem koszmar.

Doszło do pewnego konfliktu z wychowankami. Cała grupa zbuntowała się przeciwko mnie.

Zbiorowo odmówili wykonania polecenia.

Stałem pośród nich, a oni śmiali się i szydzili ze mnie.

Nie mogłem nic zrobić. Czułem się upokorzony.

Miałem dość.

Od tamtej pory zacząłem zgłębiać temat.

Jak to się dzieje, że uczniowie jednych nauczycieli słuchają, a innych – nie?

Zauważyłem, że wiek czy płeć nie gra większej roli.

Widziałem starszych nauczycieli, którzy mieli problemy. 

Widziałem też młodą nauczycielkę, która kazała maturzyście podnieść papierek na korytarzu.

I on podniósł bez szemrania!

Doszedłem do wniosku, że nie decyduje wiek, krzyk czy "groźna mina" pedagoga.

Decyduje coś innego, coś co ukryte jest w jego postawie i zachowaniu.

Eksperymentowałem, czytałem i w końcu odkryłem tajemnicę. 

Teraz już wiem, jak mówić do uczniów i co robić, żeby mnie słuchali.

Znam sekret dzięki któremu uczniowie zaczynają słuchać nauczyciela. 

Odzyskałem spokój

Zmieniłem swoją postawę, sposób mówienia, unikam niektórych gestów.

Dodatkowo stosuję pewne "triki", techniki w relacjach z uczniami. 

I to działa!

Oni na zasadzie bodziec - reakcja reagują na moje polecenia.

Nie ma denerwowania się, ciągłego podnoszenia głosu.

Zapanował wreszcie błogi spokój. Mogę bez większych problemów pracować.

Bo odkryłem wzór na spokojną klasę. 

Widzę jak się męczą  

Jednocześnie obserwuję innych nauczycieli. Czasami popełniają koszmarne, "szkolne" błędy.

Na przykład, zwracają się do wychowanków błagalno-piskliwym głosem, mówiąc: “proszę, uspokójcie się wreszcie”.

Skoro proszą, to znaczy, że nie mają nad nimi władzy. Muszą polegać na dobrej woli uczniów. 

Uczniowie rządzą, nie nauczyciel.

(„Pan” posłucha, albo i nie. To już wola „pana”.)

Uczniowie śmieją się z nich.

Łapią na głupim słowie, błędzie w ocenianiu pracy i pędzą na skargę do dyrektora. 

Oto co musisz zrobić... 

Naprawdę trzeba niewiele zmienić.

Wystarczy, że zadbasz o tonację głosu i mimikę twarzy.

Dzięki tym zmianom w przeciągu kilku dni zobaczysz pierwsze efekty.

Trzymaj się zasad, które za chwilę omówię.

Przygotowałem program oparty o własne 25 letnie doświadczenie.

Wzbogacony sprawdzoną wiedzą psychologiczną.

W wielkim skrócie mój system polega na umiejętnym wzmacnianiu autorytetu.

Wykorzystuję do tego elementy komunikacji niewerbalnej  (operowanie głosem, gestem, podkreślanie siły charakteru).

SYSTEM opiera się na trzech krokach.

Pierwszy krok: zmień sposób postrzegania swojej osoby

Brak posłuchu wynika z tego, że Twój autorytet jest osłabiony.

Podejmując kilka prostych działań możesz dosłownie w kilkanaście dni zmienić swój "wizerunek" w oczach uczniów. 

„Jak cię widzą, tak cię piszą” - to powiedzenie działa również w tym przypadku.

Uczniowie muszą zacząć postrzegać Ciebie, jako osobę silną psychicznie i charyzmatyczną.

Uwaga! Nie chodzi o to, żeby się Ciebie bali. Rzecz jest w czymś innym.

Co powinnaś zmienić?

Mów mniej – ale konkretnie.

Unikaj słowotoku: „ znowu rozmawiacie, już nie mam do was siły”, „tyle razy się mówi, a wy wciąż to samo”.

Ciągłe paplanie obniża autorytet.

W słowotoku łatwiej palnąć coś głupiego.

Generalnie mów mniej. Bądź tajemnicza/y.

Obserwuj swoją mimikę i sposób wyrażania się ...w lustrze.

Dzięki temu sprawdzisz czy Twoje gesty (komunikaty niewerbalne) nie zdradzają słabości i niepewności?

Czy przypadkiem w Twoim głosie nie czai się niemoc i lęk?

Czy w ruchach jest pewność siebie?

Czy nie przyjmujesz postawy obronnej (np. osoba pochylona do przodu, przed nią, jako tarcza - torba lub dziennik)?

 Strzeż się błędu koleżeństwa.

Część młodych nauczycieli, chce być “równymi” i nowoczesnymi.

Posługuje się podobnym językiem jak młodzież. Ubiera się podobnie.

Wszystko po to, aby stać się “kumpelą”.

Czasami nawet przechodzą na „ty”. Tym samym popełniają kardynalny błąd.

Dlaczego? Pomyśl, co się stanie, gdy trzeba będzie postawić jedynkę?

Czy „kumpel” "kumplowi" stawia jedynki?

Krok drugi – wczesne rozpoznawanie problemów

Posiadanie odpowiedniej wiedzy sprawi, że wychwycisz gesty (komunikaty niewerbalne i werbalne) wskazujące na pierwsze oznaki buntu.

Często bagatelizujemy szemranie, niezadowolenie.

Wielu nauczycieli nie zwraca uwagi na trzymanie przez uczniów rąk w kieszeni czy żucie gumy.

Niestety, są to pierwsze symptomy lekceważenia i wstęp do przyszłego buntu.

Konkretny problem wychowawczy nie dotyczy zazwyczaj całej klasy , ale wybranych uczniów, tzw. prowodyrów.

Jednym z naszych zadań jest ich rozpoznanie. Następnie w rozmowie indywidualnej odkrycie, jaką motywacją się kierują.

Znając motywację takich uczniów można zastosować zasadę "złotego argumentu".

Co to za zasada?

Każdy ma jakąś "piętę Achillesa" i ostateczny argument , na który zareaguje.

Odkrywając ten argument skutecznie wpłyniemy na zachowania uczniów.

Krok trzeci – umiejętne wydawanie poleceń i strategia reagowania na bunt

Polecenie musi być wypowiedziane w odpowiednim tonie.

Ton zdradza słabość lub moc.

Idealne polecenie nie wymaga uzasadnienia. Nie mamy obowiązku się tłumaczyć.

Jeśli uczeń dyskutuje, to podważa nasze przywództwo.

Niekiedy obawiamy się wydawać polecenia z uwagi na reakcję rodziców.

Innym razem jesteśmy niekonsekwentni przy stawianiu negatywnych ocen, bo kierujemy się litością.

W tej kwestii musimy być sprawiedliwi i wytrwali. 

Fama i "szkolna legenda" o naszej konsekwencji będzie przekazywana z klasy do klasy.

Z roku na rok będziemy mieli miększy posłuch.

Jeśli chcemy osiągnąć taki efekt musimy się przełamać. Nie ma innego wyjścia.

Już słyszę: "Moi uczniowie są inni. Na nich nie ma żadnego sposobu!"

Ok. Jestem realistą.  Nie w każdym przypadku wszystko pójdzie, jak po maśle.

Od 1992 roku pracuję w tym fachu i niejedno widziałem.

Nie chcę obiecywać gruszek na wierzbie. 

Ale jednego jestem pewien: na standardowych rozrabiaków, te metody spokojnie wystarczą.  

Większe problemy pojawią się, gdy dziecko jest zdemoralizowane lub z dużymi zaburzeniami.

Bądźmy szczerzy - jest kilka procent w populacji, które wymagają szczególnego wysiłku.

Jednak nawet na nich te metody zadziałają!!!

W tym przypadku dużo zależy od samozaparcia nauczyciela i konsekwencji w stosowaniu prezentowanych w ramach kursu metod.    

Czy kurs skierowany jest do nauczycieli przedszkoli, szkół podstawowych czy średnich?

Kurs skierowany jest do nauczycieli różnych typów szkół.

Koncentruje się na budowaniu autorytetu nauczyciela i sposobach oddziaływania na uczniów.

Zachowania i postawy nauczycieli mają charakter uniwersalny.

Działają na uczniów szkół podstawowych, jak i średnich.

Oczywiście specyfika dziecka siedmioletniego jest inna niż szesnastoletniego.

Niemniej mechanizmy oddziaływania pozostają takie same.

Specjalna gwarancja na 3 miesięce! 

Jeśli mnie nie znasz możesz mieć wątpliwości. 

Wiadomo różni ludzie różne rzeczy obiecują w internecie. 

Osobiści jestem przekonany, że jeśli wykorzystasz w praktyce materiał z tych nagrań, zapanujesz nad klasą i trudnymi uczniami.

Jednak Ty tego do końca nie jesteś pewien/a, dlatego dostajesz gwarancję.... na 90 dni!!!

Posłuchaj sobie nagrań na spokojnie. Przeczytaj e-booka.

Przemyśl wszystko, zacznij stosować.

Jeśli po 90 dniach nie zauważysz efektów wystarczy jeden mail – zwrócę wpłacone pieniądze.

Nie będzie żadnych dyskusji, żadnego dopytywania: "dlaczego?", żądania wypełniania formularzy itp.

Zwrócę pieniądze i po temacie.

Wiem, że to działa,  dlatego nie boję się dawać tak długich gwarancji.

Pomyśl: czy gdyby te metody nie działały, to dawałbym tak długą gwarancję satysfakcji?

Jeśli proponowany kurs byłby bezwartościowy, to miałbym masowe zwroty i dawanie takich gwarancji byłoby nieopłacalne! 

Nie czekaj! Problem sam się nie rozwiąże

Pamiętaj, ciągłe odkładanie rozwiązania problemu z Twoją klasą do niczego nie prowadzi.

Im dłużej zwlekasz, tym Twoja sytuacja staje się coraz trudniejsza.

Zrozum. Musisz zacząć działać teraz, zdobyć umiejętności, które pozwolą Ci zapanować nad klasą. 

Jutro będzie jeszcze gorzej.

Skończ z odkładaniem na później!

Fakty są takie: za pięć minut możesz mieć te materiały na pulpicie komputera bądź telefonu.

Za dwie i pół godziny możesz już wiedzieć to, co ja zbierałem dwadzieścia kilka lat!!!

Od jutra zaś możesz zacząć działać!